Η Charlotte Willard υπήρξε διευθύντρια του Παρθεναγωγείου από το 1898 και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου που λειτουργούσε στη Μερζιφούντα, έχοντας υπό την εποπτεία της όλες τις ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες. Ήταν η ίδια που ηγήθηκε της προσπάθειας να ιδρυθεί Σχολή Κωφών, αποδεικνύοντας στην οθωμανική κοινωνία πως τα άτομα με αναπηρίες δεν έπρεπε να παραμένουν στο περιθώριο, αλλά είχαν τη δυνατότητα και την όρεξη να εκπαιδευτούν και να εξελιχθούν. Το 1915, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες έφτασαν στο κατώφλι του σχολείου απαιτώντας να συλληφθούν οι Αρμένισσες μαθήτριες, η Charlotte Willard μαζί με τη Frances Cage επέμειναν να συνοδεύσουν τα κορίτσια στην ύπαιθρο, όπου και έμειναν μαζί τους για εβδομάδες, σε άθλιες συνθήκες, ώσπου η κυβέρνηση να στείλει εντολή να επιστρέψουν και πάλι στο σχολείο και έτσι τα κορίτσια να σωθούν. Η Charlotte Willard αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της στο ιεραποστολικό έργο, αποτελώντας δεύτερη μητέρα για πολλά παιδιά. Οι μαθήτριες και οι συνεργάτες της αναφέρουν χαρακτηριστικά “είχε τη δύναμη να κάνει τον καθένα και την καθεμία που άγγιζε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό”.