Ο William McGrew υπήρξε ο ένατος Πρόεδρος του Κολλεγίου Ανατόλια και κατέχει τον τίτλο του μακροβιότερου προέδρου, με θητεία 25 συνεχόμενων ετών (1974-1999). Έχει επίσης υπηρετήσει ως μέλος του Αμερικανικού Διπλωματικού Σώματος στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, αντιμετώπισε πολυάριθμες πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις που απειλούσαν τη λειτουργία του Ανατόλια, τις οποίες αντιμετώπισε με ακλόνητη αποφασιστικότητα. Ο McGrew έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία βαθμίδας ανώτατης εκπαίδευσης στον οργανισμό μέσω της ίδρυσης του ACT (πρώην SBALA). Το 2015, δημοσίευσε το βιβλίο του ” Γεφυρώνοντας Πολιτισμούς με την Εκπαίδευση – Το Κολλέγιο Ανατόλια στην Τουρκία και στην Ελλάδα”, το οποίο ακολουθεί την ιστορία του Κολλεγίου Ανατόλια από τη Μικρά Ασία έως τη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τον McGrew, τα σχολεία πρέπει να προσαρμόζουν τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα και τις πρακτικές τους για να ανταποκρίνονται στις εξελισσόμενες ανάγκες και προκλήσεις της κοινωνίας, κάτι που συνεχίζει να κάνει με επιτυχία το Κολλέγιο Ανατόλια.

Η Nancy Horton, κόρη της Κατερίνας Σακοπούλου και του George Horton (1859-1942), ενός φημισμένου Φιλέλληνα, δημοσιογράφου, ποιητή και συγγραφέα, συνέχισε την κληρονομιά του πατέρα της. Ο George Horton υπηρέτησε ως Αμερικανός Πρόξενος τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη, ενώ κατά τον Τουρκικό Πόλεμο ήταν Αμερικανός Γενικός Πρόξενος στη Σμύρνη. Παρακολούθησε την καταστροφή της Πόλης το 1922 και ρίσκαρε την διπλωματική του εξουσία για να σώσει χιλιάδες Έλληνες και άλλους Χριστιανούς στη Μικρά Ασία.

Μετά την επιστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, οργάνωσε προσπάθειες ανακούφισης για τους πρόσφυγες. Οι εμπειρίες του Horton τον οδήγησαν να γράψει το μνημειώδες βιβλίο “The Blight of Asia” (1926), το οποίο κατέγραψε την τραγωδία της Σμύρνης και των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Ήταν γνωστός ως “Λόρδος Βύρων” της εποχής του και ενστάλαξε στη Nancy μια βαθιά αγάπη για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό.

Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα της, η Nancy παρήγαγε ένα αξιοσημείωτο σύνολο ποίησης που απαθανάτιζε την ομορφιά και την ουσία της ελληνικής φύσης. Το πρώτο της ποίημα, εμπνευσμένο από το Λεμονοδάσος του Πόρου, αντανακλούσε τη στενή σύνδεση των Horton με την περιοχή της Τροιζήνας και της Αργολίδας. Έγραψε επίσης πεζογραφία και μετέφρασε σύγχρονα ελληνικά ποιήματα στα αγγλικά. Οι ακαδημαϊκές και φιλανθρωπικές της συνεισφορές αναγνωρίστηκαν ευρέως και της απονεμήθηκε τιμητική ελληνική υπηκοότητα.

Η σχέση της Nancy Horton με το Κολλέγιο Ανατόλια ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990. Όπως σημείωσε ο πρώην Πρόεδρος William McGrew, την εντυπωσίαζε η ιστορία του σχολείου, ιδιαίτερα οι ρίζες του στη Μικρά Ασία. Παρόλο που είχε ένα σπίτι στην Ουάσιγκτον, D.C., η Nancy πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αθήνα. Δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες της οικογένειάς της στη Σμύρνη ούτε τους αγώνες του ελληνικού λαού. Η γενναιοδωρία της έχει τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή των νέων μαθητών και μαθητριών του Ανατόλια, ενσαρκώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τα ιδανικά, την ιστορία και την εκπαιδευτική αποστολή του οργανισμού.

Ο Τζων Φ. Τσάπμαν διορίστηκε Πρόεδρος του Σώματος των Εφόρων το 1958 και έδωσε νέα πνοή και σκοπό στο αξίωμα. Η σχέση του με το Ανατόλια είχε βαθιές ρίζες, καθώς είχε εργαστεί εκεί ως βοηθός εκπαιδευτικού το 1926-1927, μετά την αποφοίτησή του από το Grinnell. Αργότερα δίδαξε στη Σχολή Διοίκησης του Harvard και έγινε εκτελεστικός διευθυντής του Harvard Business Review. Ο Τσάπμαν κατανοούσε πλήρως την ανάγκη για μια πιο ισχυρή χρηματοδοτική βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αυτό απαιτούσε χρόνο και την ενεργή συμμετοχή αφοσιωμένων εφόρων, ώστε να αναπτυχθούν μεγαλύτερες δεξαμενές υποστήριξης. Διόρισε νέες επιτροπές εφόρων με συγκεκριμένες ευθύνες και αναζήτησε μέλη με εμπειρία στην εταιρική διαχείριση και τα οικονομικά.

Πέντε χρόνια μετά την ίδρυση του Κολλεγίου το 1886, ο Τσολάκ Ντιλντιλιάν άρχισε να φωτογραφίζει μαθητές και δασκάλους, τις δραστηριότητές τους, καθώς και τα πολυάριθμα νέα κτίρια, όπως τη Σχολή Κωφών, το νοσοκομείο και άλλα. Ως φωτογράφος, χειριζόταν επίσης για αρκετά χρόνια το ακτινολογικό μηχάνημα στο νοσοκομείο του Ανατόλια. Το σπίτι και το στούντιό του βρίσκονταν ανάμεσα στα σπίτια των καθηγητών του Κολλεγίου, που ήταν Αμερικανοί, Αρμένιοι και Έλληνες, οι περισσότεροι από τους οποίους σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας ή στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Ο Δρ John Folsom, πανεπιστημιακός με σπουδαία εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, ήρθε στο Κολλέγιο Ανατόλια το 1961 για να ενισχύσει τον ελληνοαμερικανικό χαρακτήρα του σχολείου. Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματά του ως προϊστάμενος ήταν η δημιουργία ενός γλωσσικού εργαστηρίου, χάρη σε δωρεά από το Ίδρυμα Arthur Ashley Williams. Το Εργαστήριο Williams, το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα, εισήγαγε τις τελευταίες μεθόδους διδασκαλίας της Αγγλικής γλώσσας, τόσο για αρχάριους όσο και για προχωρημένους μαθητές, με τη χρήση μαγνητοφώνων και θαλάμων ακρόασης. Εκατοντάδες μαγνητοφωνημένα προγράμματα επέτρεψαν σε μαθητές διαφόρων επιπέδων να συνεχίσουν την εργασία τους στην τάξη, με ασκήσεις και εξάσκηση διαλόγου. Ο Folsom επίσης συνέβαλε στην ενοποίηση των τομέων Αγγλικών Αρρένων και Θηλέων.

Ο Ιωάννης Παπασταύρου ήταν ένας από τους πρώτους εκπαιδευτικούς που στελέχωσαν το Κολλέγιο Ανατόλια από τον πρώτο κιόλας χρόνο λειτουργίας του στη Θεσσαλονίκη. Με την υψηλή του κατάρτιση και τη δυναμική του προσωπικότητα, ανέλαβε σύντομα την ηγεσία του διδακτικού σώματος. Επιπλέον, ήταν ιδιαίτερα δραστήριος, καθώς ταξίδευε συχνά στην Αθήνα για να διασφαλίσει την ομαλή συνεργασία του Κολλεγίου με το Υπουργείο Παιδείας και να επιλύσει κρίσιμα ζητήματα.

Η Μαργαρίτα Φάλαρη, μια καταξιωμένη εκπαιδευτικός, ξεκίνησε την καριέρα της στο Κολλέγιο Ανατόλια ως καθηγήτρια Φυσικής. Αφού προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο σχολείο, ανέλαβε καθήκοντα Λυκειάρχη του Λυκείου Θηλέων και διατήρησε αυτή τη θέση για μια μακρά περίοδο (1945-1981).

Ο Gilbert Bowen, πάστορας στην Ενωτική Εκκλησία του Κένιλγουορθ και έφορος του Κολλεγίου Ανατόλια, εξασφάλισε μια σταθερή ροή δωρεών στον σχολείο μέσω της εκκλησιαστικής του κοινότητας. Οργάνωνε τακτικά επισκέψεις ομάδων εφήβων από την εκκλησία στο Κολλέγιο Ανατόλια κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς μεταξύ των δύο ιδρυμάτων. Η Ενωτική Εκκλησία του Κένιλγουορθ υπήρξε το ίδρυμα με τη μεγαλύτερη προσφορά δωρεών στην ιστορία του Κολλεγίου Ανατόλια.

Ο Ευάγγελος Κωφός, απόφοιτος του 1951 ο οποίος αργότερα έγινε ειδικός στις διεθνείς σχέσεις και ανέλαβε καθήκοντα πρέσβη, ήταν ο πρώτος διευθυντής του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων και Διασύνδεσης με Αποφοίτους (1961). Μια από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες του ήταν η ενίσχυση των σχέσεων με τους αποφοίτους του Κολλεγίου, καθώς και η ίδρυση των εκδόσεων “The Anatolian Newsletter” και “The Anatolian Alumnus”.

Ο Joseph Kennedy (1972-1974) διορίστηκε προσωρινός Πρόεδρος του Κολλεγίου Ανατόλια το 1972 μετά την παραίτηση του Hayden. Ο Kennedy έφερε μαζί του εκτεταμένη διδακτική και διοικητική εμπειρία από λύκεια στο Τέξας, την Αλάσκα και την Καλιφόρνια. Οι έφοροι, επιλέγοντας τον Kennedy, έδωσαν προτεραιότητα στις διδακτικές και διοικητικές του ικανότητες έναντι των δεξιοτήτων συγκέντρωσης κεφαλαίων. Ο διορισμός του Προέδρου Kennedy συνέπεσε με μια αναθεώρηση του καταστατικού του Σώματος των Εφόρων, ενισχύοντας το ρόλο του Προέδρου και καθιερώνοντας μια άμεση σχέση αναφοράς μεταξύ των προσπαθειών συγκέντρωσης κεφαλαίων στη Βοστώνη και του Προέδρου.

Η πρώτη προτεραιότητα του Kennedy ήταν να συγκροτήσει μια νέα διοικητική ομάδα. Η νέα ομάδα διοίκησης εργάστηκε επιμελώς για τη διατήρηση των παραδοσιακών αξιών του Ανατόλια, ενώ αντιμετώπιζε διάφορες προκλήσεις. Η έμφαση παρέμεινε στην ακαδημαϊκή αριστεία, την πνευματική ανάπτυξη μέσω των εξωσχολικών δραστηριοτήτων και τον αθλητισμό. Παρά τη σύντομη θητεία του, ο Kennedy αντιμετώπισε πολυάριθμες πολιτικές και διοικητικές προκλήσεις που τελικά οδήγησαν στην πρόωρη παραίτησή του.